Θανατηφόρο αυτοκινητιστικό οδηγού μοτοσικλέτας χωρίς κράνος και δίπλωμα
Θάνατος οδηγού μοτοσικλέτας σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η έλλειψη άδειας ικανότητας οδήγησης (διπλώματος) δεν επηρεάζει την υπαιτιότητα ως προς την υπαιτιότητα για το αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Η μη χρήση κράνους οδηγεί σε καταλογισμό ποσοστού συνυπαιτιότητας 30% για το θανάσιμο τραυματισμό στο κεφάλι κατά το αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Το γεγονός ότι ο οδηγός της μοτοσικλέτας στερείτο άδειας ικανότητος οδήγησης δεν τελεί σε αιτιώδη συνάφεια με κάποια αμελή συμπεριφορά του που συντέλεσε στην πρόκληση του ενδίκου αυτοκινητιστικού ατυχήματος, ενώ η έλλειψη αυτή δεν ήταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ικανή, ούτε μπορούσε αντικειμενικό να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο αποτέλεσμα, μόνη ενεργός αιτία του οποίου υπήρξε η αμελής συμπεριφορά του πρώτου εναγόμενου, ο οποίος αν είχε ελέγξει, όπως όφειλε, την κίνηση στην αριστερή λωρίδα πριν εισέλθει σε αυτήν, θα είχε αποφύγει τη σύγκρουση.
Ο ισχυρισμός δε, των εναγομένων ότι η σύγκρουση έγινε στη μεσαία λωρίδα και ότι ο θανατωθείς προσπάθησε να κάνει υπέρβαση είναι αβάσιμος καθόσον οι ως άνω συνθήκες του αυτοκινητιστικού ατυχήματος αποδεικνύονται από τα ως άνω αποδεικτικά μέσα μεταξύ των οποίων και το από ....... σχεδιάγραμμα της τροχαίας στο οποίο τα ίχνη τροχοπέδησης - τα οποία, όπως ομολογείται από τον πρώτο εναγόμενο κατά την ανωμοτί εξέτασή του προήλθαν από το δικό του όχημα - αρχίζουν και τελειώνουν εντός του αριστερού ρεύματος κυκλοφορίας, ενώ εντός του αριστερού ρεύματος βρέθηκαν και ίχνη λαδιών.
Επομένως πρέπει να απορριφθούν ως ουσία αβάσιμα τα εκ μέρους των εναγομένων προβαλλόμενα περί αποκλειστικής υπαιτιότητας του θανατωθέντος οδηγού της μοτοσικλέτας στην πρόκληση του ενδίκου αυτοκινητιστικού ατυχήματος (άρθρο 5 ν. ΓΠΝ/1911) απορριπτόμενου ως ουσία αβάσιμου του σχετικού λόγου εφέσεως της πρώτης και δεύτερης εφέσεως.
Εξαιτίας του ατυχήματος ο οδηγός της μοτοσικλέτας υπέστη αιμορραγικές διηθήσεις βρεγματικών και ινιακής περιοχής, συντριπτικά κατάγματα πρόσθιου, μέσου και οπίσθιου κρανιακού βάθρου, υπαραχνοειδή αιμορραγία ημισφαιρίων του εγκεφάλου και της παρεγκεφαλίδας, διάσπαρτες αιμορραγικές θλάσεις των μετωπιαίων και βρεγματικών λοβών, κατάγματα πλευρών άμφω, κάκωση θωρακικής μοίρας σπονδυλικής στήλης, αιμοθώρακα άμφω, ρήξη πνευμόνων άμφω, ρήξη σπληνός, ρήξη αριστερού νεφρού, θλάσεις εντέρου και ενδοπεριτοναϊκή αιμορραγία κοιλίας, συνεπεία των οποίων επήλθε ο θάνατός του ακαριαία.
Οι σοβαρές σωματικές κακώσεις του θανατωθέντος, που επικεντρώνονται κυρίως στην κεφαλή, θα αποφεύγονταν ή θα ήταν σαφώς ελαφρότερες με τη χρήση του προστατευτικού κράνους.
Συνεπώς η προβληθείσα ένσταση των εναγομένων συντρέχουσας αμέλειάς του στην έκταση της ζημίας του πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη για ποσοστό 30%, καθόσον ο θανών δεν έφερε προστατευτικό κράνος.
Επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη δέχτηκε τα ίδια ως προς την υπαιτιότητα και την ένσταση συντρέχοντος πταίσματος του θανόντος σε ποσοστό 30%, λόγω μη χρήσης προστατευτικού κράνους ορθώς εκτίμησε τις αποδείξεις και ως εκ τούτου - απορριπτόμενου του σχετικού λόγου της τρίτης εφέσεως με τον οποίο οι εκκαλούντες παραπονούνται για την παραδοχή της εν λόγω ενστάσεως - ως αβάσιμου, καθώς επίσης και του σχετικού λόγου της δεύτερης εφέσεως περί συντρέχοντος πταίσματος σε ποσοστό 50%, λόγω μη χρήσης προστατευτικού κράνους και του σχετικού λόγου της αντέφεσης.
