ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Θάνατος συνεπιβάτη και ζώνη ασφαλείας |
Ευθύνεται για το θάνατό του ο συνεπιβάτης που δεν φορούσε χρήση ζώνης ασφαλείας κατά το θανατηφόρο αυτοκινητιστικό ατύχημα;
Εάν δεν ευθύνεται, η αποζημίωση από το θανατηφόρο αυτοκινητιστικό ατύχημα επιδικάζεται ακέραια στους κληρονόμους του συνεπιβάτη.
Διαφορετικά η αποζημίωση μειώνεται ανάλογα με το ποσοστό συνυπαιτιότητας του συνεπιβάτη στο θανάσιμο τραυματισμό του λόγω της μη χρήσης ζώνης ασφαλείας.
Κρίσιμο στοιχείο για την ύπαρξη ή μη συνυπαιτιότητας λόγω μη χρήσης της ζώνης ασφαλείας αποτελεί η κρίση εάν ο θάνατος του συνεπιβάτη θα επερχόταν ακόμη και αν ο συνεπιβάτης χρησιμοποιούσε ζώνη ασφαλείας.
Ας δούμε ένα απόσπασμα δικαστικής απόφασης σε υπόθεση θανατηφόρου αυτοκινητιστικού ατυχήματος που έκρινε επί του ζητήματος της μη χρήσης ζώνης ασφαλείας από το συνεπιβάτη ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα:
"Με το λόγο εφέσεως η ασφαλιστική εταιρία ... μέμφεται την πρωτόδικη απόφαση, ισχυριζόμενη ότι εσφαλμένα δέχθηκε ότι η θανούσα συνεπιβάτης στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του θανόντος οδηγού ... δεν βαρύνεται με συνυπαιτιότητα στην επέλευση του θανάσιμου τραυματισμού της από το γεγονός ότι δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, ως είχε υποχρέωση και εσφαλμένα επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης εξ αυτού του λόγου στους ενάγοντες.
Από την υπ' αριθ. πρωτ. ... ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας - νεκροτομής της ιατροδικαστή ... της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας ... προέκυψε ότι ...... ο θάνατος αποδόθηκε στις πολλαπλές βαρύτατες κακώσεις θώρακος και κοιλίας.
Παρά το γεγονός ότι το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε έφερε ζώνη ασφαλείας και στα οπίσθια καθίσματα (βλ. έκθεση αυτοψίας), αυτή δεν θα απέφευγε το θανατηφόρο τραυματισμό της, αφού το αρχικό σημείο σύγκρουσης που δέχθηκε τη μεγαλύτερη δύναμη της πρόσκρουσης ήταν η πόρτα της συνεπιβάτη και η δική της θέση. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο η θέση της συνεπιβάτη έχει σχεδόν συνθλιβεί όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες.
Κατά συνέπεια, ορθά το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε την προβληθείσα ένσταση περί συνυπαιτιότητας της θανούσης και απορριπτέος κρίνεται ως ουσιαστικά αβάσιμος ο υπό κρίση λόγος εφέσεως"