Αποζημίωση για δαπάνες ταξί από αυτοκινητικό ατύχημα
Οι δαπάνες ταξί περιλαμβάνονται στην αποζημίωση από αυτοκινητικό ατύχημα, εφόσον είναι αναγκαίες για τον τραυματία.
Αναγκαίες θεωρούνται οι δαπάνες ταξί που γίνονται για τη μετάβαση του τραυματία από την οικία του για εξετάσεις στο νοσοκομείο ή στο ιατρείο του θεράποντος ιατρού ή για φυσιοθεραπείες στο φυσικοθεραπευτήριο και για την επιστροφή στην οικία του.
Αναγκαίες είναι και οι δαπάνες για τις μετακινήσεις που θα έκανε οπωσδήποτε ο παθών με το αυτοκίνητό του, εάν δεν είχε συμβεί το τροχαίο ατύχημα και δεν είχε στερηθεί τη χρήση του αυτοκινήτου του.
Με την αξίωση αυτή αποζημιώνεται η ζημία που παθαίνουμε λόγω της στέρησης της χρήσης του αυτοκινήτου μας μέχρι να επισκευαστεί μετά το τροχαίο ατύχημα.
Ας δούμε ένα σύντομο απόσπασμα δικαστικής απόφασης που επιδικάζει αποζημίωση για δαπάνες ταξί σε τραυματία τροχαίου ατυχήματος:
"Ο ενάγων υποβλήθηκε σε δαπάνη μισθώσεως ταξί, δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατή με άλλο τρόπο η μετακίνηση του ενόψει της κατάστασης της υγείας του, αρχικά για τη μετακίνησή του κατά την έξοδό του από το νοσοκομείο προς την οικία του με κόστος 4,20€.
Μετά από ένα μήνα μίσθωσε ταξί για να μεταβεί στο νοσοκομείο για εξετάσεις και κατόπιν για να επιστρέψει στην οικία του με κόστος 6€ (λόγω της χρέωσης της τηλεφωνικής κλήσης) και 3,90€ αντίστοιχα.
Για τη μεταφορά του στην εξοχική του κατοικία στο ..., που βρίσκεται στο ύψος του .... χλμ. της Ν.Ε.Ο. ...... χρησιμοποίησε ταξί που κόστισε 70 ευρώ, ενώ το ίδιο μέσο χρησιμοποίησε και για την επιστροφή του την ίδια ημέρα καταβάλλοντος το ποσό των 88 ευρώ.
Συνολικά για δαπάνες μίσθωσης ταξί ο ενάγων δαπάνησε το ποσό των 172,10€, όπως επιβεβαιώνεται από την κατάθεση της συζύγου του, ενώ οι εναγόμενοι δεν κατέθεσαν καμία αντίθετη απόδειξη.
Οι εναγόμενοι ισχυρίζονται με την έφεσή τους, ότι ο ενάγων θα μπορούσε να μειώσει τη ζημία του, χρησιμοποιώντας το ΙΧΕ αυτοκίνητό του με οδηγό τη σύζυγο του.
Ο ισχυρισμός αυτός που συνιστά ένσταση, είναι απορριπτέος, προεχόντως, διότι δεν έγινε παραδεκτή προβολή του στον πρώτο βαθμό, αφού, από την επισκόπηση των πρακτικών της συζήτησης στο πρωτόδικο Δικαστήριο προκύπτει, ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν καταχωρήθηκε στα πρακτικά ενώ, η σημειούμενη σ' αυτά παραπομπή του δηλούντος γενικώς στις προτάσεις του, δεν καθιστά παραδεκτή την προβολή του.
Εκτός αυτού, η ίδια η σύζυγος του ενάγοντος κατέθεσε ότι δεν οδηγεί αυτοκίνητο. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που επιδίκασε στον ενάγοντα το ποσό των 172,10€ για την παραπάνω αιτία, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτομένου του λόγου εφέσεως των εναγόμενων ως αβασίμου.
